maandag 5 oktober 2009

Volgende eigenaresse

Jan en Erica hebben de Zeeduivel waarschijnlijk in 1988 verkocht aan Elisabeth Spits. Zij schrijft:
Ik kwam daar toen veel en zag ze iedere keer een soort ere rondje in de haven varen(....). Dus op een bepaald moment heb ik maar eens contact gezocht... Na een jaar of 2 wilden zij een groter schip en heb ik de Zeeduivel overgenomen. Het schip was toen wel in vrij goede conditie, maar ik begrijp dat jij al het nodige roest verwerkt hebt! Ik heb toen, ik denk dat het 1988/89 was een nieuw grootzeil gekocht, de fokken en spinnaker waren toen nog zeer bruikbaar. Er was ook een rood stormzeil bij.


Die rode katoenen zeilen zijn er nog steeds. Ik heb ze er nog nooit opgezet. Ook de rode spinnaker is er nog steeds. Aangezien ik niet zo'n spi-fan ben met hardere wind, hijs ik die vooral met licht weer. En dat gaat nog prima.

Elisabeth vervangt in 1993 de Albin voor een Vetus M 3-10. Dat is een 20 pk motor.

De mast moet er ook aan geloven.

Frijlink had meteen al een tweede mast erop moeten zetten, drie maanden na oplevering. Fré Sollie schrijft over die mast:
Dit was namelijk de tweede mast die geplaatst werd. De eerste mast kwam bij een mastenmaker uit Sneek weg en bleek veel te slap te zijn. Na enige maanden is een nieuwe mast geplaatst die gemaakt is bij v.d. Neut in De Lemmer en die er waarschijnlijk nu nog op staat. De zeilen kwamen van De Vries uit De Lemmer.


Die mast staat er dus niet meer op. De lijmnaden van de v.d. Neut mast zijn gaan scheuren en de verzekering heeft een nieuwe mast vergoed.

Dit schrijft Elisabeth over de zeileigenschappen van de Turk, een heel ander geluid dan dat van Jan:

Eigenlijk moet je de Turk meer varen als een platbodem dan als een scherpjacht. Dus niet te scherp willen en knobbelige golven en te weinig wind mijden. Als je je niet zo stoort aan dergelijke eigenzinnige eigenschappen en je daaraan aanpast dan is het een prima schip.

De Turk weer terug in beeld: Hindeloopen

In 1985 kopen Jan en Erica Kooistra de Turk, die dan Zeeduivel heet. Ze wonen in Hindeloopen, waar de Turk dan ook ligt.
Ze hebben haar drie jaar. Er zit een Albin 10 pk in. Jan en Erica verven haar wit,lassen er een hekstoel op en maken een wc in de punt.

Jan schrijft:
Het blijft mij bezig houden dat jij vertelde dat ze niet hoog aan de wind
wil varen. In mijn beleving, en ik heb het ook nog nagevraagd bij anderen,
voer ze juist prima aan de wind. We hadden er wel een grotere genua bij dan
die jij in Enkhuizen op had, maar ik neem aan dat dat ook niet je normale
genua is.
Wij vonden juist dat ze altijd prima zeilde. Wel wat wreed op het roer, maar
wel hoog aan de wind.
Het enige nadeel was de ruimte binnen en de lengte. Op het ijsselmeer kregen
we veel water over en was iedere golf raak. Toen we een 10 meter schip
kregen (een Kroes) was dat voorbij.

donderdag 4 juni 2009

Begin





Turk is een Baron van Hoëvell ontwerp uit 1952: een Pieter de Turk.

De kajuitopbouw van deze Pieter de Turk is echter kleiner dan die van het oorspronkelijke ontwerp. In het boek "de Zeilsport" van van Kampen is de Pieter de Turk terug te vinden.

In 1963 heeft de heer Frijlink besloten de Turk te gaan bouwen. De Turk was het eerste bootje dat gebouwd werd bij de werf Visser in de Zande.

Visser bouwde geen schepen, maar karren. De heer Frijlink bouwde het scheepje zelf, met hulp van Visser en de heer Sollie.




In Emmeloord is de Turk verzonken. Dat maakt dat nu in 2009 er nog steeds haast geen roest te vinden is op de Turk. Althans, aan de buitenkant.

Nieuw opgelaste stukken staal geven wel roest.




De Turk is te water gelaten om naar Emmeloord te komen vanuit de Zande. Zonder dat er ballast inzat. Dat was stuiterig, volgens de heren Sollie en Frijlink.







De heren hebben een aantal jaar met de Turk gevaren, o.a. op het IJsselmeer en het Wad. Ze zijn een beetje kwijt aan wie het schip verkocht is: twee knapen uit Rotterdam. Volgens de overlevering waren die werkzaam in de chartervaart. De Turk verdwijnt vanaf dan even uit mijn zicht.